Αριμπέρτο ντα Ιντιμιάνο

(Ariberto da Intimiano 979/980 – 1045). Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. Καταγόταν από οικογένεια ανώτερων ευγενών, που είχε ως φέουδό της την περιοχή του Ιντιμιάνο. Έγινε αρχιεπίσκοπος χάρη στην εύνοια του αυτοκράτορα Ερρίκου Β’το 1018 και τον θεωρούσαν έναν από τους πολιτικά ισχυρότερους άντρες της σύγχρονής του Ιταλίας. Τα εχθρικά αισθήματα που έτρεφε εναντίον των κατώτερων ευγενών τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τον αυτοκράτορα Koνράδο B’, που τελικά τον κήρυξε έκπτωτο από το αξίωμά του, και ο πάπας Βενέδικτος Θ’ τον αφόρισε. Μετά τον θάνατο του Κονράδου, ο Α. συμφιλιώθηκε με τον διάδοχό του Ερρίκο Γ’ (1040). Στη συνέχεια, όμως, μετά το επαναστατικό κίνημα των πολιτών του Μιλάνου εναντίον των ευγενών και του ηγέτη τους Α., ο τελευταίος αναγκάστηκε να φύγει από το Μιλάνο (1042), όπου γύρισε ύστερα από δύο χρόνια, όταν έπειτα από μία ανεπιτυχή πολιορκία της πόλης οι ευγενείς αναγκάστηκαν να συνάψουν ειρήνη με τους επαναστάτες. Το 1045 πέθανε βαριά άρρωστος στη Μόντζα. Προσωπογραφία του Αριμπέρτο ντα Ιντιμιάνο (Αμβροσιανή Πινακοθήκη, Μιλάνο).